Kendim İle Dertleşme

Kendimle Dertleşme

Dertleştim içimde deli ozanla
Hayat güzel ya ben bunaldım dedi!
Yüreğini açıp güldü acıyla
Bu topraktan ödünç can aldım dedi!

Yıllarca kahrını çektim beylerin
Özlemi içime sığmaz köylerin
Hasret dile vurur türkü söylerim
Ondan şiirlere yöneldim dedi!

Çelik olduk ocaklara sürdüler

Hak dedikçe her gün acı verdiler
Yargısız dalımda gülü kırdılar
Ben kendime bile sanaldım dedi!

Bilmem ki ne deyip ne söylemeli

Haniya adalet mülkün temeli,
Bu değilmiydi ki zulmün emeli

Ben kan taşıyan bir kanaldım dedi

Zalimin elinde güller solarken
Testimi kırdılar suyum dolarken

Odtü de vuruldum sessiz ölürken
İnsanı sevmekle yanıldım dedi!

Yargıçlar halime şöyle baktılar
Durup düşünmeden kibrit çaktılar
Her celsede bana kıyıp yıktılar
Yıkılmaz dağ iken yenildim dedi!

Yurtlarda üstüme geldi kaçıklar

Şimdi aç ve işsiz bizim çocuklar

Gayrı üşütüyor sarı sıcaklar

Vurguniyim, deli, denildim dedi!

Yaşamdan Üşüdük

Bir zamanlar çocuktuk

Bizimde dağlarımız vardı

Dağlarda gezer Mantar toplardık

Bazen arı kovanına rastlardık
Aç bebelerin memeye saldırması gibi
Kovandan sızan “bal”a üşüşürdük.

Şimdi şehirlerdeyiz.

Duygularımız tutsak benliğimiz esir

Makinelere dişli diye takıldık

Her sabah kendi yüreğimizi çektik çarmıha

Açlığa katık ediyoruz eksoz gazlarını!

Yaşamdan üşüttüler bizi….

Kendin Olabilmek

İçinden geçip gittiğimiz seneler misali,

zaman!

Sonu gelmeyen bir film şeridi gibi

Birine biten başlangıçlar---

diğerinde yeniden başlar.

Terk etmek istemesen de

Fark edemesin geçmişine kapanan gözlerini

Beyaz sayfalar arasındaki

karalamalar kalır yarına.

Bir şiir / ya da notası yarım bir türkü,

Yani senden geriye kalan kısa bir öykü---

anlatır sessizliğinde seni, yaşarsın.

Kendin olabilmekte saklıdır yaşamın sırrı

Esiri olmamış san kör inançların

(Tanrının) - korkunun tutsağı olamamışsan,

Kendi benliğinle barışık olabilmektir asıl –

-Ki yaşarsın sonsuza.

Küllerimizden yoğrulur oyuncaklarımız.

Biz toprak yolların-

tozlarında başladık yürümeye

Ki oyuncak küllerimiz e tutunarak...

Bir Bilinmez

İçimde sancılı hüznün dumanı

Esiyor yürekte sevda sözleri

Uzanır ellerim yorgun yıllara

Ayakların tutsağıdır yolların

Gözlerimde zamana yayılır derin uyku

Esir duyguların görünmez ufku

Sürgün hayallere yenik bakışlar

Dikeni acıtır kızıl güllerin

Ölüm yayılıyor tüm zamanlara

Yarını yaşamak umut bir yanda

Varır hayat dayanır olmazlıklara

Çizgilenir alnımda izi yılların

İşte bir bilmece bizdeki yaşam

Yığılır aynada yüzüme anılar

Gün yorarda kaçıramam benden ben beni

Kapılır giderin akışına sellerin

İstemesem de alır benden beni benliğim

Kendimden çok uzak geçti gençliğim

Bir bilinmeze vardı neden kaçtığım

Yokluğa açıldı bütün fallarım

Yasak Bizlere

Başımda sancılı dumanı hüznün

Geleceği anmak yasak bizlere

Yarına başlangıç o ilk günün

Sevdasına yanmak yasak bizlere

Şiirler tutuşur türküler yazsak

Sürgünüm yurdumda hayaller tutsak

Kör bir düğüm bilmem biz nasıl çözsek

Alev aldık sönmek yasak bizlere

Zaman bir pranga ayaklarımda

Ellerim ümide açık yarında

Henüz doğmamış ana karnında

Bebeye yüz dönmek yasak bizlere

Bilincin sırrını saldık dağlara

Çizgilenir döşte kanayan yara

Varıp ta dayanır olmazlıklara

İmkânsızı yenmek yasak bizlere

Yürekten silemem gülün rengini

Duygular benimle eder cengini

Vurgun, i başımda dağlar yangını

Enginlere inmek yasak bizlere

Hayalimde Sen Sarsın

Gece yüklü yarınlardan geçerken

Yarım kalmış bir ümitle bağlandım sana

Ellerinin sıcaklığına tutunarak

Gözlerinden yudumladım aşkı

Haydi, bırak hayalini ateşli kollarıma ki.

Ömür ağacımız yaprak dökmesin.

Sessizce soluklansın kollarımızda aşk

Duygular / düşlerimin kızıllığınca yangın yüklü.

Uç verir mavi bulutların ötesinden hayat

Mor düşlerle süslenir gözlerimde hayallerin

Cenneti anımsatan yüzün ile/ oynaşır iken bakışlarım

Bir demet gül ümitle haykırır-

seni seviyorum….

Savrulur kollarımdan ateşi hayalin

Tutuşur karanlıkları ayrılığın-

-başlar kanamaya gece

Gönül yarası acılara tutunur sevdalar

ki aşkı anlatır

Yanmışlığımın izleri var hala küllerimde

Cenneti anımsatan gözlerinle-

Hayalimde sen varsın.

Ki, sensiz yalnızlığın gölgesine düştü sevda

Şimdi kaybedişlerin çırpınışları saklı avuçlarımda

Oysa ne hayallerim vardı seninle-

Henüz ellerinden tutmadığımız.

Ay Doğar, Yar, Gecelere, Çocuk.

Ağlayıp kanatma yüreğimin kıyılarını

Umudum elbisesini giydirdim üzerine

Bana yalnızlığı hatırlatma boğuluyorum.

Üşürsem / bir daha yaşama ısınamam Çocuk.

Umudu sakladığım yıldızlar,/ uzağında Dünyanın

Özlem bulutlarının ardında saklı sevda

Geceleri ağlayıp / çoğaltma gökyüzünde yalnızlığımı

Haydi, yarına kapat/ gözlerini kanatma çocuk.

Deniz mavisi gözlerinden içeceğim umudu

Sen yeter ki, sakla,/ sıcak tut rengini sevdanın.

Birlikte yıkacağız

Atom güllerinin

Sahte çiçekler açtığı dünyayı.

Özgür yaşanası günler adına, çocuk.

Ot değil ya / gün gelir özüne baktıkça -

belki kendinden utanır insanlık.

Kaçarken azgın dişlerinden köpek balığının-

Bir dal arar yarına tutunacak.

Ve o an başlar /

aydınlık günlere giden sınıf savaşı, çocuk.

Gayrı gökyüzünde aramasın yalnızlığın ayak izini

Bir yıldız sağanağına tutulur ki gözler deme gitsin

Baştan sona hürriyeti yazar yıldızlar

Ay doğar yar gecelere-

Ana kucağı sıcaklığında, çocuk.

Tanığım Çaresizlik

Yurtlar bölgesinden el sallarken yaşam.

Demir aldık, Denizlerin limanından.

Ki özgürlüğün duvarları örülmüştü

Gül kızılında umuda bir zaman.

Zulmün soğuk dalgası geçerken

-sevda denizinden.

Hürriyet tutkusu dibe vurmuş odtü, de

Kaç celse daha kapanacak bilmem

yalnızlığıma..

Zorbalığa karşı baş kaldırırken

Düşer şehir eşkıyasının pususuna hayat.

Şairlerde ölür, lo şairlerde ölür.

Bir şiir kalır şairden geriye

birde ozanın dilinde yanmış türkü..

İnsan olmak aklıma düşünce, anladım-

Suçluyum yaşadığım için.

Dağlarda susmuş yalnızlığım

ki Azrail, i konuşur rüzgârın.

Sızılı bir sancı yükselir sınırların ötesinden

Pusudadır cellât vurulurum.

Kan tutar türküleri

şiirler akar dudaklarımdan, kızıl.

Türkü denizin martıları, gayrı yaralı

Bir deli yalnızlık tutar ellerimden.

Alıcı kuşlar dolanır semalarında

yurtlar bölgesinin.

Ömür ağacı yapraklarını döker gayrı-

mevsim son bahar-

Tanığım çaresizlik-

ne gelir elden

Şairlerde ölür, lo şairlerde ölür

Konup geçerken, yüreği yaralı denizlerden…..

Sevda Yolculuğu

Hangi limana çıkar bu yol bilmiyorum

Yelken açtım gidiyorum

Sessiz bir mavi koyuluğuna,

Geri dönüş bileti yaktım.

Gelen günlere yüklemeye çalışıyorum aşkı

Ne yana yönelsem, sana düğümlenir çözüm.

Ki, aldırmıyorum artık geçen zamana

Yaşadığım tüm öykülerde, sen varsın.

Deniz mavisi gözlerine açtım yelkeni

Bakışlarında karanfil derinliği-

Dudaklarında menekşe moru tazeliği

Şiirler tutuşur, düşer ardın sıra yollara.

Gönül yarası kabuk bağlar mı bilmem.

İççimde sızısı dinmeyen ağrılar büyüyor.

Dedim ya geri dönüş biletini yaktım.

Gözlerinin mavisinden kurtulsam

kaşlarının karasına çarpar, dağılırım.

Sensizliğe uslanmaz bir çocuk içimde.

Tanımlayamadığım türküler kanıyor

şiirleri tutsak günlere,

Bir bilsen ne kasırgalar yaşadı bende aşk.

Ondandır, sana sürgün duygular

Dolanır durur gözlerimde.

Hapis Duygular

Mevsimini yitirmiş baharlardan geldim.

Ümitlerin sıcaklığında sen varsın.

Hatırımda bir adın kaldı,

bir de gülüşün.

Günler hep aynı yerden yakar hasreti.

Sebepsiz değildir içimdeki sıkıntı

Derinlerimdeki yangının dumanı, vurur saçlarıma

Yüreğimin sızısı dökülür gözlerimden

Aklaşır yaşam saçımın telinde.

Ne zaman gözlerinle öpüşse bakışlarım

Usulca bir sızı iner yüreğime

Tutuşur duygular.

Kaç şiir yaralanır-

vurulur hasretine bir bilsen.

Duygulara karlar yağarken düşerim yollarına,

Çözülür buzulları gönül dağının

Zemheride başlarsın

Dökülmeye damarlarımdan

Son bahar yangını, başımda dumanı tüten,

İçimdeki hapis duygular, ayaklandırır hisleri

Dökülür gül dikeninin yarına

Uç verir ilkbahar sürgünleri.

Yeniden yaşanası sevdalara,

Yarına Umut Kalsın

İçimde sonsuzluk denizine kanat çırpıyor duygular.

Nerede soluklanır bilmem bu çırpınış.

Bir daha gelmeyecek günlerin

Sevdalı yanık ezgisi dilimde

Sanki sessiz bir gemi, yaşam

Hayat limanından demir alan…..

Gözlerin suskunluğuna söz yetmiyor,/ ey sevgili

Sen tükenme ki,

Umut var olsun yarına…
Zulmün rüzgârı, ne kadar kuvvetli olursa olsun-
Koparamaz içimden sana olan duyguları..

Hiç bir güç sevda güneşin doğuşuna engel olamaz
Ki ondandır etrafımı çevirmiş çelikten duvarlar

Yüreğimdeki duyguları hapsedemez içine
Gecem gözlerinden öpeceğim

Gülüşlerinin aydınlığını…

Hangi bahara pranga vurabilirler ki,

Son bahara esir düşürsünler bu sevdayı…

Açmasın çiçek, doğmasın güneş,

yok, öyle bir şey…
Al birazda yüreğimdeki isyanı oku-

Ki, kıyıları nasıl yeşile yıkar hayatı gör.

Yarının özlemiyle tarıyor gözlerim ufku.

Nesnelerin anlamsız dünyası diriliyor, aşk’a

Karanlığın sessizliğini/ yakar türküler

Akmasını bilmeyen nehir yoktur

Ki yarın olmasın…

Doğmasa sensizliğin güneşi doğmaz, anca-

Sana bakmayı unuttuğunda gözlerime

Olmazların korkusu var şimdi içimde

Sensizliği düşünmek zifiri zindan…

Haydi, aç gözlerini ey sevgili,

Yarına umut kalsın

Baksana: usulca bir şeyler kopuyor hayatımdan…

Mademki Bu Fetva Bizim. İşte Boynum

Hiç bir tarife sığmıyor-
Yurdunda sürgün yaşamanın ağrısı.

Lekesi piç olan kalbim, orta yerinde sevdanın

İçimde sır kaldı duygular-

İnsan aşkıyla yanan…

Karanlık girdabından geçer iken zamanın
İnancının gölgesine, yaslanmak isterdim
Yarına dair güzel olan her şeyi özlemek

Türkü tadında kucaklamak gelecek günleri

Sevdanın gölgesine sığınarak yaşayanlar
sevgiye inancının sonsuz erdemiyle tutunurlar-

Yaşama

İmkânsız deyiminin belini kırarak

Sonun başlangıcına taşımak vardır hayalleri.

O an yüreğimde hükümsüz kalır dinsel inanç-
Hiç bir acı sınırları bu kadar derinden sarsmaz
Şimdi gözlerimdeki

Saklımda yakılan ışığı sabahın.

Umut - şuncağız bir şey işte,/

Sarsarak uyandırır, ruhları çivilenmiş dağları.
İçimde dikiş tutmaz isyanlar, dem vurur yarına

Bakmayın yanaklarındaki yağmur fırtınalarına

Gözlerimin sağanağından kopan seller

Yıkar surlarını bu şehrin.

Çöktü baharlara düşer yağmur taneleri

Etrafımı çevirmiş kör duvarlar ey sevgili

Sevda seline sözler yetmiyor, yetmeyecek

ODTÜ semalarından yükselmiş

Felaket habercileri misali

Tepemde alıcı, kuşlar

Hiç bir ışık yok yarına, öteler sis bulutunda yar.

Biz hiç bir kavgadan vazgeçmeyi seçmedik
Sevdaya kelepçe takılan sabahlardaki
İmkânsızlığı aşılmayı bekliyorduk yar gecelerde

Oturmuş yaramın üstüne

Kar etmez zulüm karası

Ki, ne akşamın karanlığı var, ne ışığı sabahın…

Baharı düşlerken, felaket tohumlarını ektiler üstüme

Tutulacak biryanı kalmadı yarının

ODTÜ yurtlar bölgesinde imzalanmış infazım.

Şeyh Bedrettin misali imzalıyorum idamımı

Ki, yarınlar hakkıma açılan davalarla dolu.

Mademki bu fetva bizim işte boynum

Susmuyorum ki kimseler azat etmesin beni…..

İnsan Yaşamak Zor

Bu nasıl bir iştir bu nasıl yaşam

Tutunduğum dallar eğrilip gider

Dağlara vereyim dedin sırtımı

Yaslandığım ağaç devrilir gider

Uyuşturucu oldu zulmün markası

Tehdit edenlerin güçlü arkası

Yurtlar bölgesinde ölüm korkusu

İçimdeki zulüm boy verip gider

Bir zamanlar odtü gönül dağımdı

Halk için haykıran gençlik çağımdı

Özgürlüğe giden ilk durağımdı

Hasretim özümden sıyrılıp gider

Defterlere sığmaz ki ettikleri

Aşıma zehirdir katıkları

Başak tarlasına sürdüm itleri

Ardından yoksulluk haylanıp gider

Yedi nüfus kaldık yurdumda yetim

Kansızlıktan öldü sırtımda bitim

Havlayıp duruyor kapımda itim

Kemikten etlerim sıyrılıp gider

Ozan vurgun’ iyim ne gelir elden

Gayrı koku gelmez solmuş gülümden

Parçalanıp paylanmış bedenimden

Her gelen aç kurtlar pay alıp gider

Zulmü Anlatmak, mı Suç

Minareyi çalan kılıfı bulmuş

Bizde hiç kapanmaz açık hâkim bey

Okumuş cahiller cellâdım olmuş